Тәрбияче: Балалар, дәү әни, дәү әти-бик хөрмәтле кешеләр. Алар гаиләдә иң олы кешеләр. Алар сезнең әти-әниләрегезне үстергән, тәрбия биргән. Алар сезне –оныкларын бик яраталар. Ә сез аларны ни өчен яратасыз?

Балалар:

• Дәү әни безгә тәмле ашлар пешерә.
• Бияләйләр, оекбашлар бәйли.
• Дәү әти миңа китаплар укый, рәсемнәр күрсәтә.
• Дәү әти белән без урамда уйныйбыз.

Тәрбияче: Менә, балалар, сезнең турыда әби-бабайларыбыз ничек кайгырта. Шуңа күрә без аларны бик яратабыз. Әби-бабайлар – өлкән кешеләр. Аларга һәрвакыт игътибарлы булырга, булышырга, ярдәм итәргә, алар турында кайгыртырга кирәк.